บทเรียนราคาแพงจากผู้ชายเห็นแก่ตัวคนหนึ่ง

สวัสดีคะชาวพันทิปทุกคนก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงเตือนไว้เป็นอุทาหรสำหรับตัวผู้เล่าเองเลยคะ
เริ่มเลยนะคะ..........เรื่องมีอยู่ว่า
ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะว่าตัวฉันเองเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งที่อยู่ทางอิสานใต้ได้มีโอกาสเข้ามาเรียนที่ม.แห่งหนึ่งทางอิสานตอนบนซึ่งไม่ไกลจากบ้านมากเวลากลับบ้านสองสามชั่วโมงก้อถึงแแล้วแต่ก้อนั่นแหละคะไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยุ่ตรงนี้
ในชีวิตฉันเคยมีแฟนมาหนึ่งคนเราคบกันมาสี่ปีกว่าตั้งแต่ฉันเรียนมัธยมและเราก้อเลิกลากันไปเมื่อไม่นานมานี้เองและจากนั้นตัวฉันเองก้อไม่มีแฟนอีกเลยคะแต่ก้อมีคนมาจีบบ้างหน้าตาฉันก้อไม่ถึงกับว่าสวยนะคะก้อขั้นขี้เหร่ก้อว่าได้..แต่ในบรรดาคนมาจีบฉันก้อรู้คะว่าพวกเขาเป็นคนดีแต่ด้วยความที่ไม่ชอบเราก้อเฉยๆไปจนมาถึงคนนี้คนที่ให้บทเรียน คนนี้แตกต่างจากคนอื่นยังไงนะหรอคะ คนนี้เอาใจเก่งชอบถึงเย็นถึงรุ้จักเข้าหาผู้ใหญ่ตอนนั้นที่เราอยู่ที่มอกับพี่สาวและป้านะคะพ่อแม่เราอยุ่บ้านคะ อ่อ ลืมบอกไปคะคนนี้เราเจอที่โชว์รูมรถนะคะเขาทำงานที่นั่นและวันนั้นเราไปดูดาราที่พอดีคะ เราคุยกับเขาได้ประมาน 6 เดือนวันหนึ่งเขาก้อมาบอกกับเราว่าเขาจะไม่ได้อยุ่ที่นี่แล้วนะเขาออกจากงานเดิมแล้วเขาต้องไปทำงานที่อื่นเขาทีภาระเยอะรายได้ไม่พอค่าใช้จ่ายเราก้อถามว่าจะไปวันไหนเขาบอกพรุ่งนี้เช้าพ่อจะขับรถไปส่งที่ระยองเราก้อบอกน่าใจหายเนอะเขาก้อบอกเดี๋ยวกลับมาหาทุกวันหยุดเลยแล้วก้อผ่านจุดๆนั้นมาคะ พอคุยกันมาได้อีกครึ่งปีเราก้อจบปีสี่พอดี เราเลยบอกกับเขาว่าเราจะไปหางานทำ  เขาก้อนำเสนอว่าที่เขาอยุ่งานมีเงินก้อดีนะ  เราเลยบอกไปว่ากลัวว่าแม่เราจะไม่ให้ไปเพราะแม่อยากให้ไปกรุงเทพมากกว่าเขาก้อบอกเขาจะกลับมาหามาช่วยเราย้ายของกลับบ้าน...เขาก้อมานั่นแหละคะ
เขาก้อมาพาเราย้ายของกลับบ้านมาคุยกับพ่อแม่เราโดยที่เขาไม่เคยเอ่ยถึงพ่อแม่เขาเลยแรกๆเราก้อไม่สนใจไม่เคยระแคะระคายจนวันหนึ่งเขากลับมาจากที่ทำงานก่อนเวลาเขาบอกเราว่าเขาแพ้สารเคมีทำงานที่นี่ไม่ได้แล้วต้องหางานใหม่แล้วเขาก้อโทรไปหาพี่ชายอีกคนที่ทำงานอยู่อีกที่หนึ่งเขาบอกกับเราว่าพี่ชายจะฝากงานให้ต่อไปนี้เขาต้องไปกลับ60 กิโล แต่เขากลับบอกว่าเพื่อเราเขาทำได้ทุกอย่างก้อปกติเขาก้อไปกลับทุกวันไม่เคยบ่นวันเกิดเขาเขาก้ออยู่กับเราไม่มีทำตัวผิดปกติเลยพอถึงใกล้วันปีใหม่เราถามเขากลับบ้านมั๊ยเขาบอกงานไม่หยุดเราก้อเลยบอกงั้นเรากลับบ้านนะเขาก้อบอกรีบกลับมานะคิดถึงแต่ความจริงไม่เป็นอย่างนั้นคะพอเรากลับเขาก้อกลับบ้านเขาแต่เขาไม่บอกกเราเมื่อเรากลับมาจากบ้านเราเห็นว่ารถมอไซค์ไม่ใช่คันเดิมเราเลยถามว่ากลับบ้านมาหรอเขาบอกกลับไปเอารถที่โคราชไปไม่ถึงบ้านเราก้อเริ่มคิดตั้งแต่ตอนนั้นว่าเขากลับบ้านทำแน่ๆแต่ก้อแปลกตรงที่เขาเริ่มตวาดใส่เราหนักขึ้นๆจนมาถึงตรุษจีนครั้งนี้เขาบอกว่าโรงงานส่งเขาไปดูงานที่ชุมพรเป็นโรงงานแม่เราเลยถามว่าตรุษจีนวันหยุดนี่ทำไมถึงได้ไปดูงานเขาบอกว่าโรงงานเขาไม่มีวันหยุดเราก้อได้แต่สงสัยแต่มันไม่เป็นเช่นนั้นเพราะเขากลับบ้านอีกแต่ครั้งนี้เขาไปเที่ยวกับเพื่อนที่ร้านอาหารในตัวจังหวัดซึ่งเพื่อนเราที่ก้อไปที่เดียวกับเขาเลยส่งหลักฐานที่เป็นวีดีโอมาให้ดูเราก้อรอจนเขากลับมาอ่อลืมบอกไปคะระหว่างที่เขากลับบ้านทั้งสองช่วงคือติดต่อไม่ได้เลยพอเขากลับมาเราก้อถามว่าทำงานเหนื่อยมั๊ยเขาบอกเหนื่อยมากเลยขอบคุณนะที่รักที่ยังรอไม่ทิ้งเขาไปไหนทุกอย่างก้อสุ่ภาวะปกติ   จนเราอยู่ด้วยกันมาได้เกือบปีวันนั้นเขามาส่งเราที่ทำงาน ก้อมีพี่ที่ทำงานที่เดียวกับเราเดินมาถามเราว่ารุ้จักผุ้ชายคนนั้นหรอทำไมเขาถึงมาส่งเรา เราก้อตอบว่าใช่ เขาถามเราว่าไม่รุ้หรอว่าผู้ชายคนนั้นมีเมียแล้วเราเลยถามกลับไปว่าแน่ใจใช่มั๊ยว่าไม่ได้จำคนผิด พอตอนเย็นเขามารับเรากลับจากที่ทำงานเราเลยถามว่ารู้จักผู้หญิงคนนี้มั๊ยเขาบอกว่าเธอมีเมียแล้ว เขาก้อบอกใช่เขามีเมียแล้วแต่เลิกกันมาเป็นปีก่อนจะมาคบกับเราถ้ายังไม่เลิกกับเมียจะกล้าพาเธอมาอยุ่กับพี่ชายเราหรอเลิกระแวงได้แล้ว แล้วเขาก้อถามเราว่าวันนี้ไปกินข้าวนอกบ้านมั๊ยมีเรื่องจะคุยด้วยเราก้อบอกได้ เขาพาเราไปกินอาหารที่เราชอบ นั่นคือเนื้อย่าง พอกลับมาถึงห้องเขาบอกว่าเขาต้องไปนอนที่บ้านพักพนักงานอาทิตย์หนึ่งเราก้อถามว่าทำไมต้องไปเขาบอกว่างานยุ่งมากกลับดึกตีสองตีสามทุกวันเลย พอเขาพูดจบเขาก้อเก้บเสื้อผ้าข้าวของเกือบหมดเราก้อไม่ได้พูดอะไรดูก้อรุ้ว่าเขาไม่เหมือนเดิมพร้อมตีตัวออกห่าง
เช้าเราก้อมาทำงานปกติพี่ที่ทำงานก้อถามเราอีกว่าถ้าเกิดว่าสองคนนั้นยังไม่ได้เลิกกันเราพร้อมจะหลีกทางมั๊ยแล้วเรารู้รึป่าวว่าผุ้หญิงคนนั้นกำลังมาหาผุ้ชายคนนั้นเราบอกไม่รู้เขาบอกไปทำงานอาทิตย์หนึ่งเดี๋ยวเขาก้อกลับพอวันต่อมาเราไม่สบายหนักมากถึงขั้นเข้ารพ.พี่ชายเขาก้อโทรไปบอกเขา เขาบอกไม่ว่างทำงานอยู่แล้วในเช้าวันต่อมาผุ้หญิงคนนั้นก้อโทรมาถามพี่ชายเขาว่าเราคือใคร ผู้ชายคนนั้นต้องรับผิดชอบใครแต่ไม่มีคำแก้ตัวใดๆจากเขาอีกเลยเขาโทรมาหาเราในเช้าวันต่อมาเขาบอกกับเราว่าผู้หญิงคนนั้นรุ้ความจริงหมดทุกอย่างแล้วนะตอนนี้เขากำลังกลับมาหาเรา  เราเลยถามกลับไปว่าไหนว่าเลิกกันแล้วไง เขาบอกเขาพึ่งคืนดีกันได้เดือนเดียวผุ้หญิงคนนั้นท้องลูกต้องมีพ่อ เราเลยถามกลับไปว่าแล้วลูกของเราละไม่ต้องมีพ่อหรอเขาตอบกลับมาว่าเขาก้อลูกกำพร้าเขายังอยุ่ได้เลย เราก้อโอเคซึ้งกับคำตอบมาก จากนั้นเขาก้อโทรไปหาพี่สาวเราบอกกับพี่สาวเราว่าให้มารับตัวเรากลับไปทีเขาเบื่อเรา เรางี่เง่า เอาแต่ใจหน้ารำคาญ เห็นหน้าแล้วหงุดหงิด จากนั้นเขาก้อโทรมาหาเราบอกว่ากำลังมาหา คิดถึงมาก เราจะกลับบ้านด้วยกันไปบอกพ่อแม่กันว่าเธอท้อง หาเป็นเช่นนั้นไม่คะพอถึงเวลาเขาบอกเขาไม่ว่าง เขายังไม่พร้อม และตอนนี้เขาก้อหายไปอย่างไร้ร่องรอย เปลี่ยนเบอร์ ปิดเฟส เปลี่ยนไลน์ เขาปิดกั้นช่องทางการติดต่อ  มีคนมาบอกกับเราว่าทั้งหมดเป้นสิ่งโกหกวันที่เราเข้ารพ.เขาอยู่ง้อผู้หญิงคนนั้น เขาบอกกับพี่ชายคนที่ฝากงานให้เขาว่าต่อให้เขาตายเขาก้อเลือกเมียของเขาผู้หญิงคนอื่นเป็นได้แค่นางบำเรอ
ขอบคุณทุกการระบายนะคะ หากผิดพลาดประการใดผู้เล่าต้องขออภัย มา ณ ตรงนี้ด้วย
อุทาหรการเชื่อคนง่าย